پدرش ویولونیست بود و او خیلی زود به فراگیری ویولن پرداخت. در سال ۱۷۰۳ کشیش شد و در ۱۷۱۶ رئیس یک کنسرواتور در ونیز گردید.
به عنوان بزرگترین نوازنده ویولن، کنسرت های بسیاری داد. از تاریخ زندگی او اطلاع زیادی در دست نیست. ویوالدی در فقر کامل درگذشت. او به عنوان یک آهنگساز، فرم سه جمله ای A- B – A کنسرت تنها را که توسط ترلی و آل بينونی بوجود آمده بود، گسترش بخشید و بدینوسیله امکانات نواختن با تکنیک در کلیه سازهای زهی را فراهم کرد. بیش از ۲۰۰ کنسرتوی ویولن و همچنین حدود ۲۰۰ کنسرت تنها برای کلیه سازهای مورد نظر خود، جزو کارهای اولیه او برای فرم کنسرت به شمار می روند.
آثار او برای ارکستر تا حدودی دارای تم های متصل می باشد، برای نمونه «چهار فصل» (پروگرام موزیک). یوهان سباستیان باخ از جمله دوستداران موسیقی او بود. آثار ویوالدی خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد و بعدها یعنی اوایل قرن بیستم دوباره مورد توجه قرار گرفت.